အထီးၾကီးက်န္ေနတယ္

အထီးက်န္တယ္။တေယာက္ထဲေနရတာ ေတာ္ေတာ္အထီးက်န္တယ္။ ကိုဂ်က္က အထီးၾကီးမို႔ အမဘယ္ လိုက်န္မွာလည္းလို႕ မေမးနဲ႕။ ဒီဂ်ဴလိုင္လ ၀င္ကတည္းက ညစ္ေနတာ။ အေမက ၈ ရက္ေန႔ သူ႔သမီးေတြရွိတဲ့ စလံုးကိုသြား မယ္ဆိုၿပီး ၀ယ္လိုက္တဲ့ ရိကၡာ၊ ပို႔လိုက္ရတဲ့ ေနရာစံု ။ အဲဒီၾကားထဲ ေသာက္ေဖာ္ ၊ေသာက္ဘက္ ၊ ဆိုးတူ ၊ ေကာင္းဘက္ ေရာင္းရင္းတေယာက္ကလည္း ရုတ္တရက္ စလံုးကို ၇ ရက္ေန႔သြားမယ္ဆိုေတာ့ ကိုတတ္ ႏိုင္တာေလးေတြလုပ္ေပးရနဲ႔ ။ ေဟာ ၅ ရက္ေန႔က်ေတာ့ ကန္ေတာ္ေလးမွာရိွတဲ့ ေရာင္းရင္းတေယာက္ အေမဆံုးေတာ့ ညဖက္ၾကီး သြားေတြ႔ရေသးတယ္ ။

ဟိုဟာလုပ္လိုက္ ဒီဟာလုပ္လိုက္နဲ႕ အခ်ိန္သာကုန္သြားတယ္ ။ blog လည္းမေရးရ ။ အခ်ိန္ရတုန္းေရး မယ္ဆိုေတာ့လည္း ကိုနတ္ရွင္က ဒုကၡေပးေနလို႔ မေရးၿဖစ္ ။ ၈ ၇က္ေန႕က်ေတာ့ မနက္ ၇ နာရီေလာက္ အေမ့ကို ေလဆိပ္လိုက္ပို႕ ။ အိမ္နဲ႔ ေလဆိပ္နဲ႔ က နာရီ၀က္ေလာက္ေမာင္းရတယ္ ။ သိတဲ့ အတိုင္း ကားကၿပည္တြင္းၿဖစ္ဆို ေတာ့ ေၿမွာက္ၾကြေၿမွာက္ၾကြ နဲ႔ မို႔ ၿဖည္ၿဖည္း ေမာင္းေနရတယ္ ။ ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ့ အရင္ေနရာေဟာင္းမွာပဲ ၀င္ရမယ္ထင္ေနတာ အသစ္ေၿပာင္းသြးၿပီဆိုလို႕ လိုက္ရွာရေသးတယ္ ။ ေလဆိပ္ အသစ္ကေတာ့ ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္ မွီပဲ ။ မမွီတာကေတာ့ ၀င္ခြင့္လက္မွတ္နဲ႕ လက္နက္ကိုင္ အေစာင့္ ။ ကိုဂ်က္က ႏိုင္ငံၿခားစစ္ ကားသာၾကည့္တာ ။ လက္နက္ကိုင္ထားေတြ႔ရင္ ရင္ခုန္သံ နည္းနည္း ၿမန္တယ္ ။

နယ္မွာရွိတဲ့ ဖခမည္းေတာ္က phone နဲ႔ဆက္ၿပီး မယ္ေတာ္ဘုရားကို ေလယာဥ္ထြက္တဲ့ အထိေစာင့္ပါဆို လို႔ ေစာင့္ေနရေသးတယ္ ။ အဲၿပန္လို႔ရၿပီဆိုေတာ့မွပဲ ၿပန္ေတာ့တယ္ ။ ဒါေတာင္ ကားေပၚတက္တုန္းရွိေသးတယ္။ ဘဏ္ခ်လန္ေတာင္းလို႔ ရွာၿပီးၿပန္လာပို႔ပါဆိုလို႔ အိမ္ၿပန္ေၿပး ၊ အဖဆီီ သတင္းပို႔ ၊ ဆိုင္ရာ ပိုင္ရာေတြရဲ့ အၾကံဥာဏ္ ေတြကို ၁၅ မိနစ္အတြင္းေတာင္း ၊ အိမ္မွာရွာၿပီး ေလယာဥ္ကြင္းၿပန္ေၿပး ၊ ဟိုေရာက္ေတာ့ ကားပါကင္ထိုးၿပီး အဆင္း phone ၀င္လာတယ္ ။ ခ်လန္မလိုေတာ့ဘူးတဲ့ ။ နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၉ နာရီထိုးေတာ့မယ္ ။ ဒါနဲ႔ အလုပ္တိုက္ကို ၿပန္ေၿပး ၊ ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ customer ေတြလိုတာလိုက္လုပ္ေနရင္းနဲဲ႔ ဗိုက္ထဲက သံစံုတီး၀ိုင္းက အခ်က္ေပးလာတယ္ ။ နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၁ နာရီ ထိုးေတာ့မယ္ ။ အိမ္ၿပန္ေၿပးၿပီး ထမင္းစား ၊ ၿပီးေတာ့ အလုပ္တိုက္မွာ ေနထိုင္စားေသာက္ဖို႔ ၁လစာ အ၀တ္အစား နဲ႕ စားစရာ အေၿခာက္အၿခမ္းေတြကို ထုပ္ပိုးၿပီး အိမ္ေပၚကဆင္းလာတယ္ ။ သြားၿပီ ။ အေမ လည္း အိမ္မွာမရွိ ။ အေဖကလည္းနယ္မွာ အစိုးရတာ၀န္နဲ႔ေနတာ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ ၊ အမနဲ႔ ညီမကလည္း စလံုးမွာ ။ ရန္ကုန္မွာရွိေနတဲ့ ကိုဂ်က္တုိ႔သားအမိကလည္း တေယာက္ တေနရာ ။ အေမက ရန္ကင္း ၊ သားက တာေမြမွာ။ မနက္ကိုဂ်က္အလုပ္သြားရင္ အေမက မႏိုးေသး ၊ ညၿပန္လာ ေတာ့လည္း အေမက အိပ္ႏွင့္ၿပီ ။ ေစာေစာ ၿပန္လာတဲ့ေန႔ေတြက်ေတာ့ ကိုဂ်က္ထမင္းစားရင္ ေဘးမွာ အေမက ထိုင္ေစာင့္ေပးေနၾက။ သူတို႔ေတြအခုမရွိေတာ့ ကိုဂ်က္လည္း အလုပ္တိုက္ကိုေၿပာင္းေနၿပီေလ။

တေနကုန္ customer ေတြစိတ္ေၾကနပ္ေအာင္ ဆက္ဆံရ။ ဂဂ်ီဂေဂ်ာင္ က်တဲ့ customer ေတြကို စိတ္ရွည္ရနဲ႔ ၊ တခ်ိဳ႕ customer ေတြက ကေလးေတြလိုပဲ ။ အစအဆံုး လိုက္ၿပီး ၀န္ေဆာင္မႈေပးရနဲ႔ ။ ဒီၾကားထဲ သိထားတဲ့ ပညာေလးေတြကို ၿပန္သင္ေပးရေသးတယ္။ ၁ ရက္ ၂ ရက္ဆိုရင္ ဒီလိုလုပ္ေပးရတာ ပင္ပန္းမွန္း မသိသာဘူး ။ နားရက္မရွိ္ တရက္တရက္ ၿပႆနာေပါင္း ေသာင္းေၿခာက္ေထာင္ကို ရွင္းၿပီးရင္ လူက ေမွ်ာ့ေမွ်ာ့ပဲ က်န္ေတာ့တယ္ ။ လူကမနားရေတာ့ ၁ခါ ၁ခါ ဘာမဟုတ္တာေလးနဲ႔လည္း စိတ္တိုတတ္ ။ ထြက္ေပါက္တခုခု ရွာခ်င္သလိုၿဖစ္လာတယ္။ ဒီၾကားထဲ ညညဆို ထမင္းစားၿပီး အစာေက်တဲ့အထိမေစာင့္ႏိုင္လို႔ အစာေက် ေဆးစားၿပီး အိပ္လိုက္လို႔္ဗိုက္ကပူလာလိုက္ေသးတယ္ ။ တခ်ိဳ႕ customer ေတြက မႈန္ကုပ္္ေနတဲ့မ်က္ႏွာ ၊ အသား မည္းမည္း ၊ ဗိုက္ပူပူ ၊ လူေကာင္ၾကီးၾကီး၊ ရီလိုက္ရင္ သြားေသးေသးေလးပဲၿမင္ရတဲ့ ကိုဂ်က္ကို ဒီေကာင္ဘာ ေကာင္လည္းဆိုတဲ့ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ၾကည့္သြားၾကေသးတယ္ ။

ဟိုးတုန္ကဆိုရင္ ကိုဂ်က္ စိတ္ညစ္ရင္ အေဖက အရက္တုိက္ေနက် ။ ကိုဂ်က္ တဟားဟား ရီေနရင္ ေရခ်ိန္ကိုက္မွန္း အေဖကသိၿပီ ။ ဒါဆို သြားအိပ္ေတာ့ပဲ ။အေဖမရွိရင္ ေရာင္းရင္းေတြနဲ႔ သြားေသာက္ ။ အဲ့လိုမွ မလုပ္ရင္ စိတ္ေတြက မၾကည္မလင္ၿဖစ္ၿပီး customer ကိုဆက္ဆံရတာ အဆင္မေၿပေတာ့ဘူး ၊တခါတခါ စိတ္ကို လႊတ္ေပးတဲ့သေဘာပါ ။ ကိုက စီးပြားေရးလုပ္ေနတာဆိုေတာ့ အေနအထိုင္ဆင္ၿခင္၇တယ္ ။ မဆင္ၿခင္ရင္ စီးပြားေရးက်ဆင္းတတ္တယ္ ။ ဘုရားတရားလည္းၿမဲရတယ္ ၊ တရားလည္းထိုင္ရတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုဂ်က္တို႔က ေသာက္ကားေသာက္၏ ။ သို႕ေသာ္ မဟုတ္တာ ဘာတခုမွမလုပ္ ။

ဒီလို လံုးခ်ာလည္ေနတဲ့ ဘ၀ ကို မၾကိဳက္ေသာ္လည္း လက္ထပ္ယူခဲ့ၿပီးၿပီ ။ မေပ်ာ္ ေပ်ာ္ေအာင္ ေနခဲ့ေပမဲ့ ကိုဂ်က္ ေရာင္းရင္းေတြအကုန္ ႏိုင္ငံၿခားေရာက္ကုန္ၿပီ ၊ ခုလည္း အေမက သြားၿပန္ၿပီ ၁လ ။ အေဖကလည္း အေမမရွိေတာ့ ၿပန္မလာ။ အလုပ္လုပ္ေနရရင္ လူကဘာမွ မသိလိုက္ေပမဲ့ ထမင္းစားတဲ့အခ်ိန္ ၊ တေန႔တာနားတဲ့ အခ်ိန္ ေတြမွာ သူတို႔ကိုလြမ္းၿပီး အထီးက်န္သလို ခံစားေနရတယ္ ။ ကိုဂ်က္ကလည္း ေလွ်ာက္မလည္တတ္ေတာ့ ပိုဆိုး ၊ အလုပ္ကိုပစ္ထားၿပီးဘယ္မွ မသြားႏိုင္ဆိုေတာ့ တေန႔ တေန႔ ဒီအလုပ္ထဲမွာပဲ ။ သိပ္လည္းစိတ္ညစ္တယ္ ။ ၁ ေယာက္တည္း အထိီးလည္းက်န္တယ္ ။ လူေတြကို ဟန္ေဆာင္ၿပီး ၿပံဳးရီၿပရတာကိုလည္း စိတ္ညစ္တယ္ ။ ဆက္လည္းမညည္းေတာ့ပါဘူး ။ရင္ထဲက ညစ္တာေတြ ေရးလိုက္ေတာ့ တ၀က္ေပါ့သြားၿပီ ။က်န္တဲ့တ၀က္ကို ဘာနဲ႔ ေၿဖရွင္းရင္ေကာင္းမလဲ ..