ကိုဂ်က္မွာ အသက္ ၈၇ ႏွစ္ ကေလးၾကီးတေယာက္ရွိတယ္။ လန္႔မသြားနဲ႕၊ ကိုဂ်က္အဖိုးပါ။ အဖိုးက ဘာသာေရး စာေရးဆရာတေယာက္ပါ။ သူ႔မိန္းမ မရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ပိုင္း ရန္ကုန္ နဲ႔ နယ္မွာရွိတဲ့ သူအိမ္ေလးကို ကူးခ်ည္သန္းခ်ည္ ေနေနတာ။ရန္ကုန္ပူရင္ နယ္မွာဆင္းေန ။ နယ္မွာ ေနလို႔သိပ္မေကာင္းရင္ ရန္ကုန္ၿပန္လာနဲ႔ ဒီလိုပဲေနေနရာက ဇရာကေထာက္ေတာ့ နယ္မေရာက္ပဲ ရန္ကုန္မွာေသာင္တင္ေနတယ္။ သိတဲ့အတိုင္း ရန္ကုန္တိုက္ခန္းေတြ ရွည္ရွည္ ေမ်ာေမ်ာ ေလ၀င္ေလထြက္ကလည္းနည္း က်ဥ္းကလည္း က်ဥ္းဆိုေတာ့ သူ႔ခမ်ာ ၃ ႏွစ္ေလာက္ ေနပီးေတာ့ စိတ္ေတြကုန္လာတယ္။ အဖိုးကို သူ႔သားအငယ္ဆံုး ရဲ့ အခန္းမွာ အေစာင့္ ၂ ေယာက္နဲ႔ထားတယ္။ ညဆို အေစာင့္ ၂ ေယာက္နဲ႔ သူပဲ ရွိေတာ့ ေစာင့္တဲ့ေကာင္ေလး ေတြက အဖိုးကို ပစ္ထား ၊ မနက္ၾကည့္လိုက္ရင္ အိပ္ရာထဲမွာ ေသးေတြရႊဲေနတာပဲ ။ အဖိုးကလည္း သူတို႔ဆို ေၾကာက္ေနၿပန္ေရာ။ ဒါနဲ႔ အေစာင့္ေတြ ၁ ေယာက္ပီးတေယာက္လဲလာလိုက္တာ အေတာ္ကို မ်ားေနပီ။
ေနာက္ပီး အဖိုးကို သူ႔သားသမီး ၈ ေယာက္က ပိုက္ဆံစုၿပီး သူ႔ရဲ့စားစရိတ္ ကုန္က်စရိတ္ေတြ ေထာက္ပံ့ေပးေနရတယ္။ ဒီညီအကို ေမာင္ႏွမေတြက ငယ္တုန္းက တေယာက္နဲ႔တေယာက္ အသက္ေပး မတတ္ခ်စ္ၾကတယ္။ အခ်ိန္တန္ အရြယ္ေရာက္လို႔ ကိုယ့္အိုး ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ၾကတဲ့ အခါ ၊တစိမ္းေတြ ဖက္လာေတာ့ စိတ္၀မ္း အေတာ္ကြဲလာတယ္။ အဓိက ကေတာ့ ေငြေၾကးပဲ။ ဒီမွာ တခုထူးဆန္းတာက သားသမီး ၈ ေယာက္ထဲက အၾကီး ၃ ေယာက္ပဲ ။ သူတို႔က ေယာက်္ားေလးလည္းၿဖစ္ ငယ္တုန္းက အရမ္းဆင္းရဲေတာ့ အရမ္းၾကိဳးစားရင္းနဲံ႔ အခုေတာ့ မေၾကာင့္မက် ေနႏိုင္ေနၾကပီ။ က်န္တဲ့ ၅ ေယာက္က အၾကီး ၃ ေယာက္လက္ထဲမွာၾကီးေတာ့ အေဖလိ္ု အကိုလို ေၾကာက္ၾကတယ္။ ၾကိဳးစားမႈသိပ္မရွိၾကဘူး ။ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ ၅ေယာက္ကေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ ရုန္းကန္ေနရတုန္းပဲ ။
အဖိုးကို သူတို႔ရွိတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာထားေတာ့ အစပိုင္းမွာ အဆင္ေၿပမယ္ထင္ေနၾကတယ္။ အၾကီးေတြက အိမ္ေထာင္သည္လည္းၿဖစ္ၿပန္ တိုက္ခန္းကလည္းေသး ကေလးေတြကမ်ားေတာ့ ဒီအဖိုးၾကီးကို ေခၚထားလို႔ မရဘူးေလ။ ေနာက္ပီး အဖိုးတေယာက္ထဲလည္း မဟုတ္ သူ႔ကို ေစာင့္တဲ့ ႏွစ္ေယာက္ကိုလည္း ေနစရာေပးရမယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္လိုမွမၿဖစ္၊ ေနာက္ဆံုး လူပ်ိဳၾကီး သားအငယ္ဆံုး ရံုးခန္းမွာပဲထားၾကတာ။ အခန္းေဘးမွာေတာ့ သူ႔သား ေနာက္တေယာက္ရွိေသးတယ္။ တစ္တိုက္ေက်ာ္မွာေတာ့ သူ႔သမီး ၁ေယာက္ရွိတယ္။ သားသမီး ၃ ေယာက္ၾကားထဲ အဖိုးကိုထားေတာ့ ပထမပိုင္း အဆင္ေၿပေသးတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ေန႔တိုင္း နီးပါး ၿပႆနာတက္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ အဖိုးကို အေၿပာင္းအလဲၿဖစ္ေအာင္ သူ႔သမီး အိ္မ္မွာ ေၿပာင္းထားေတာ့ သူ႔ေယာက်္ားက သေဘာမတူဘူးေလး။ ဘယ္တူမွာလည္း သူတို႔မိသားစုက သူ႔ေယာက်ာ္း လုပ္စာ တခုထဲနဲ႔ စားေနရတာကိုး။ ေနာက္ပီး ကေလး ၂ ေယာက္ရဲ့ ေက်ာင္းစရိတ္ ၊ က်ဴရွင္စရိတ္ေတြ ၊ အိမ္ေဖာ္ေတြရဲ့ စရိတ္ေတြ မကာမိတဲ့ ၾကားထဲက အဖိုးၾကီးကို ေခၚထားေတာ့ ပိုဆုိး။ ေနာက္ဆံုး သူ႔ေယာက်္ားက မခံႏိုင္ေတာ့ သူ႔မိန္းမရဲ့ ဒုတိယအကိုၾကီးကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ငိုၿပတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အဖိုးက ဒုန္ရင္းသူ႔ေနရာကို ၿပန္ေရာက္သြားတယ္။ ခုခ်ိန္ထိ သူ႔သားသမီးေတြက ဒီအဖိုးၾကီးရဲ့ စိတ္ခံစားမႈကို အေလးမထားၾကေသးဘူုး ။သူတို႔ဘာသာ အဆင္ေၿပမဲ့ေနရာေတြကို ေၿပာင္းေနၾကတာ။ အဲ သူ႕ေနရာၿပန္ ေရာက္ေတာ့ အရင္ကတက္ထားတဲ့ ၿပႆနာေတြကထပ္တိုးၿပီး နာရီတိုင္း ၿပႆနာၿဖစ္လာတယ္။
ကိုဂ်က္အေဖက ေမာင္ႏွမ ၈ ေယာက္ထဲမွာ ဒုတိယ အၾကီးဆံုးေလ။ ေနာက္ၿပီး အစိုးရတာ၀န္နဲ႔ နယ္မွာ ေနေနတာ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ပီထင္တယ္။ သူမရွိေတာ့ သူ႔တာ၀န္ေတြက ကိုဂ်က္ေခါင္းေပၚ အလိုလို ေရာက္လာတယ္။ ကိုဂ်က္ကဆိုးေတာ့ အေဒၚေတြ ၊ ဦးေလေတြနဲ႕တည့္တာရွားတယ္။ အေဖက သူ႔ညီအကို ေမာင္ႏွေတြ နဲ႔မတည့္ရင္ ေကာင္းေကာင္းေၿပာတယ္။ မင္းအားရင္ ငါ့အေဖသြားၾကည့္ ၊ သြားရင္ မင္းအဖိုးၾကိဳက္တာ ၀ယ္သြား ။ ဦးေလေတြနဲ႔ စာကားမမ်ားနဲ႕ ဆိုပီး ဖုန္းနဲ႔ အမိန္႔ေပးေနၾက။ ေနာက္ပီး သူက ဒီရန္ကုန္မွာရွိရင္ သူ႔အေဖကို သူ႔နားေခၚထားမယ္ ။ဘယ္လိုလုပ္ေပးမယ္။ဘာညာ ကိုဂ်က္ ကို ေၿပာေနၾက။ ေနာက္ဆံုး အဖိုးက သူ႔သမီး အိမ္မွသြားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အေမက စလံုးမွာ အေဖက အေမမရွိေတာ့ ရန္ကုန္ၿပန္မလာ။ သိတဲ့အတိုင္းပဲ အေဖ့အစား တာ၀န္ေတြက ကိုဂ်က္ေပၚ အလိုလိုေရာက္လာတယ္။ ကိုဂ်က္က အဖိုးဆီသြား သူ႔က်န္းမာေရးဘယ္လိုရွိတယ္ ဘာညာကုိ အေဖ့ဆီ သတင္းပို႔။ သူ႔ညီမေတြက သတင္းအမွန္မပို႔ေတာ့ ကိုဂ်က္က သတင္းသယ္ပို႔ လုပ္။ ေနာက္ဆံုး ကိုဂ်က္လည္း အားလံုးရဲ့ ထြက္ေပါက္လည္းၿဖစ္ အေဖ့ရဲ့ ဆႏၵလည္း ၿပည့္ေစခ်င္တာနဲ႕ “ ကဲ ငါ့အေဖ သားမွာ ေနာက္ဆံုး လက္နက္ရွိတယ္ ၊ထုတ္သံုးရမလား’” ဆိုေတာ့ ေနအုန္းတဲ့ ငါရွင္းၾကည့္အုန္းမယ္ တဲ့ မင္းဘာလုပ္ခ်င္ တယ္ဆိုတာ ငါသိတယ္ မင္းအတြက္ အရမ္းတာ၀န္ၾကီးတယ္။ မင္းအလုပ္ မင္းရႈပ္ေနတာ ဒီတာ၀န္နဲ႔ ဆိုမင္းၿပားမယ္ ဆိုၿပီးသတိေပးတယ္။ ကိုဂ်က္ကလုပ္မယ္ဆို မရဘူး ၊ ေခါင္းမာတယ္ ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အေဖက မတတ္ႏိုင္တဲ့အဆံုး အဖိုးကို ကၽြန္ေတာ့ဆီမွာ ေပ်ာ္သေလာက္ေနဖို႔ ခြင့္ၿပဳခဲ့တယ္။ အဖိုးက သူ႕ကို ဂရုစိုက္တဲ့သူေတြကို ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိတယ္။ ကိုဂ်က္ တာ၀န္အရ အဖိုးစားဖို႔ ဟင္းေတြ ႏွစ္ခါ သံုးခါ၀ယ္ေပးတာကို မွတ္ထားပီး သူ႔သားသမီးေတြေရွ႕မွာ အၿမဲၾကြားတယ္။ သူ႔ကို ဘယ္လိုဂရုစိုက္တာ၊ ဘာလုပ္ေပးတာဆိုပီး။
ေဟာ ကိုဂ်က္ သူ႕ကို ေခၚထားမယ္ အနီးကပ္ ေစာင့္ၾကည့္မယ္ ၊သူ႔သမီးေတြ ၊ ေၿမးေတြထဲမွာ မလုပ္ႏုိင္တဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ၿပမယ္ဆိုေတာ့ အဖိုးရဲ့သားသမီး တေယာက္မွ ကိုဂ်က္အေဖလို စာနာေထာက္ထားစြာ မစဥ္းစားပဲ ခ်က္ၿခင္းေခၚသြားခိုင္းတယ္။ သူတို႔ ဒီ အဖိုးၾကီး တာ၀န္ကို ဘယ္ကတည္းက မယူခ်င္မွန္းမသိဘူး။ အေဖ တေယာက္အေပၚ သူတို႔ရဲ့ အၿပဳအမူက တစိမ္းတေယာက္ထက္ ပိုေအးစက္ေနတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ အဖိုး က စိတ္ေထာင္းကိုယ္ေၾကလို႔ အေတာ္ပိန္က် ပီး စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အေတာ္ေလးဆုိးေနပါတယ္။
ကိုဂ်က္ ကိုယ္ဟာကို ၿပန္စဥ္းစားတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားတယ္ ။အေဖ့အစား ဒီတာ၀န္ေတြကို ထမ္းႏိုင္ပါ့မလား။ ကုိဂ်က္မွတ္မိတာရွိတယ္ ။သူရဲေကာင္းဆိုတာ သူမ်ားထက္ အခ်ိန္ပိုၾကာၾကာေလးပဲ သတၱိရွိတယ္တဲ့၊ အမ်ားက သူ႔ကို သူရဲေကာင္းလို႔ သတ္မွတ္ပီးခ်ိန္မွာ သူကမလုပ္မေနရ အလုပ္ေတြလုပ္ရတယ္တဲ့။ ကိုဂ်က္လည္း ဒီလိုပဲ။ ေနာက္ၿပီး အေဖေပးထားတဲ့ စာေရးဆရာ မင္းသူရိန္ေရးတဲ့ ငါအိုသြားေသာအခါ စာေလးက အင္းအားတခုရွိေနသလို ၊ ကိုဂ်က္ေနာက္ မွာ မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ေပးမ့ဲ အေဖ နဲ႔ အေမ ေၾကာင့္သာ ကိုဂ်က္ အဖိုးကိုထိန္းမဲ့ အလုပ္ကို ေနာင္တမရပဲ ရဲရဲလုပ္ရဲသြားတယ္။
အဖိုးၾကီးေတြကို ထိန္းရတဲ့ အလုပ္ကမလြယ္ဘူး။ သူတို႔စိတ္ထဲမွာ ဘာရွိေနသလဲ ဆိုတာ စဥ္းစားရတယ္။ အခ်ိန္မွန္ ေဆးတိုက္ အစာေကၽြး ၊ အိပ္ခ်ိန္တန္ အိပ္ဖို႔ အဓိကေပါ့။ သူတို႔ စကားေၿပာစရာေတြထြက္လာဖို႔ ၊ေလာကၾကီးစိတ္မကုန္ဖို႔ ဘုရားတရားေလးရွိဖို႔ ၊ေလေကာင္းေလသန္႔ရဖို႔ အမ်ားၾကီးပဲ။ ကိုဂ်က္က အလုပ္မွာ အဖိုးကိုေခၚထားေတာ့ လူ၀င္လူထြက္ေတြရွိေနေတာ့ သူလည္းမပ်င္းဘူး၊ဖတ္စရာ စာအုပ္ကလည္းမရွား စားစရာကလည္း သူပါးစပ္ဟတာနဲ႔ မရတာမရွိ၊ဆိုေတာ့ သူမေပ်ာ္ပဲရွိမလား။ ကိုဂ်က္ကလြဲလို႔ သူ႔ကိုထိန္းတဲ့သူအားလံုးကို ႏိုင္တယ္။ အဲ ကိုဂ်က္က်ေတာ့ သူက လွည့္ကြက္ေလးေတြသံုးတယ္။ သူက ဆီးက်ိတ္၊ဆီးခ်ိဳ၊ ႏွလံုးရွိေတာ့ တခုခုၿဖစ္မွာစိုးရတယ္။ ေနာက္ပီး စိတ္ေဆးေတြ တိုက္ထားရေတာ့ ကိုဂ်က္က မၿပတ္ၾကည္႔ေနရတယ္။ သူအိပ္ခ်င္ပီဆို ဘာသူမွတားမရဘူး။သူႏိုင္တာကိုး ။ ကိုဂ်က္ကို သူအိပ္ခ်င္တယ္လို႔ မေၿပာဘူး။ အက္္တင္ေလးနဲ႔ ရႈး ထြက္ေတာ့မယ္ ၊မရေတာ့ဘူးဆိုပီး အိမ္ေနာက္ေဖးကို တြဲသြားခိုင္းတယ္။ အေနာက္ေရာက္တာနဲ႔ မေပါက္ေတာ့ဘူး၊ ေခါင္းေလးလို႔ခဏ ေခါင္းခ်မယ္ဆိုပီး အိပ္အိပ္သြားတယ္။ ကိုဂ်က္သူ႔ကိုေခၚထားပီး ဒီတိုင္းပစ္ထားလို႔မရဘူး၊ ညဖက္ ဆိုေစာင့္ အိပ္ေပးရတယ္။ သူကတခါတေလ အေစာၾကီးအိပ္ၿပီး သူမ်ားအိပ္ခ်ိန္ဆို သူကႏိုးေနပီ သူမအိပ္ရင္ဘယ္သူမွ မအိပ္ရဘူး ။ စကားေတြေၿပာ ေနတာနဲ့ မိုးလင္းေရာ။ ဒီေတာ့ ကိုဂ်က္ အေဖ နဲ႔ အေမ ကို ေမးပီး ညေဆးေတြတိုက္ ၊ လိုတိုးပိုေလွ်ာ့ လုပ္နဲ႔။ တခါတေလမ်ား သူ႔ဟာသူဘယ္ေရာက္ေနလည္း ဆိုပီး သူ႔ေသြးသားရင္းကို ေခၚခိုင္းတတ္တယ္။ ကိုဂ်က္ကိုၿမင္ရင္ေတာ့ သူစိတ္ခ်ပီးအိပ္တာမ်ားတယ္။ တခါတေလ အိပ္ရာထဲ ဆီးမထိန္းႏုိင္ပဲ ေပါက္ခ် တတ္တယ္။ ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ ကိုဂ်က္ဆီမွာေနေနတာ ႏွစ္ပတ္ေက်ာ္လာၿပီ။ သူဒီၾကားထဲမွာ စားေကာင္း၊ အိပ္ေကာင္း၊စိတ္ခ်မ္းသာလို႔ အေတာ္ေလး စိုစိုၿပည္ၿပည္နဲ႔ က်န္းမာေရး အေတာ္ေလး ေကာင္းလာတယ္။ ဒါကိုဘယ္သူမွၿငင္လို႔မရေတာ့ဘူး။ သူ႔အရင္ေနရာကိုၿပန္မလားဆိုေတာ့ မၿပန္ဘူးတဲ့ ၊ ဒီမွာ ငါေနရတာ ေပ်ာ္တယ္၊ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္တဲ။့ တခါတေလ ကုိဂ်က္ကို သူ႔သားအငယ္ဆံုးတဲ့ ၊ တခါတေလ သူ႔ကို ေကၽြးေမြးေစာက္ေရွာက္လို႔ သူ႔အေမလိုပဲတဲ့။ ဒီစကားေတြက ကိုဂ်က္အတြက္ အေရးမၾကီးဘူး။ သူကိုယ့္ဆီမွာေပ်ာ္ရင္ ကိုဂ်က္အေဖ အေမလည္း ေပ်ာ္တယ္။ အဖိ္ုးက ကိုဂ်က္ကို ဒီလိုေၿပာေလ ကိုဂ်က္ အေဖ အေမ နဲ႔ အေမ့ရဲ့ ေမြးစားသမီး ၊ ကို ေက်းဇူးတင္ေလပဲ။ ဘာလို႔ဆို ကိုဂ်က္က အဖိုးကို ထိန္းရံုထိန္းရတာ ၊ သူတို႔ခ်က္ထားတာေတြကို အခ်ိန္တန္သြားယူ အဖိုးကိုေကၽြးရံုုပဲ။ ခုခ်ိန္မွာ အေဖနဲ႔ အေမ ရဲ့ ၿဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵတခ်ိဳ႕ကို ကိုဂ်က္လုပ္ရတဲ့အတြက္ေပ်ာ္တယ္။ အဖိုးကို ေခၚထားခ်င္တဲ့ ကိုဂ်က္ ရဲ့ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္က သူေရးထားတဲ့ စာအုပ္ေတြကို ebooks လုပ္ဖို႔ရယ္ ၊ သူ႔ဘ၀တစိတ္တေဒသကို ေရးသားဖို႔ရယ္ ၊ေနာက္ဆံုးအေရးၾကီးတဲ့တခ်က္က ငါအိုသြားေသာအခါ ကစားသားေတြကို ကိုဂ်က္ဘယ္ေလာက္ လိုက္နာႏိုင္သလဲဆိုတာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္စမ္းသပ္ဖို႔ရယ္ ။နဲ႔ တၿခားအခ်က္ေတြပါပဲ။ ကိုဂ်က္အဖိုးကို လုပ္ေပးေနတာေတြက ေၿမးတေယာက္အေနနဲ႔မဟုတ္ဘူး သားတေယာက္အေနနဲ့ပါ။ ကိုဂ်က္ ကဟန္ေဆာင္လို႔မရဘူး။စိတ္ညစ္စိတ္တိုလာရင္ မ်က္ႏွာက သိပ္သိသာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေမက အၿမဲတမ္း ကိုဂ်က္ကို အားေပးေတယ္။ အေဖကလည္း ကိုဂ်က္ေနာက္မွာ အၿမဲရွိတယ္ဆို တာ သက္ေသၿပတယ္။ ဘယ္သူပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ကိုယ္စီမွာ ဒီလိုအခက္အခဲ ေတြရင္ဆုိင္လာရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုလုပ္ေပးခ်င္မွာပဲ၊ ဒါေပမဲ့ ကို႔ ကို အားေပးမဲ့ သူေတြမရွိရင္ အေကာင္းဆံုးဆိုတာမလုပ္ႏိုင္ဘူးလို႔ထင္တယ္။ ကိုဂ်က္ ယံုၾကည္တာက ဘယ္သူမဆို ကိုဂ်က္ထက္ အေကာင္းဆံုးလုပ္ေပးႏုိင္ၾကအုန္းမယ္လုိ႔ထင္တယ္။ေနာက္ၿပီး ငါအိုသြားေသာအခါက စာသားေတြက လိုက္နာႏုိင္တဲ့သူေတြ အတြက္ မေဖာ္ၿပႏိုင္တဲ့ ၀မ္းသာ ပီတိကိုရေစမွာၿဖစ္တယ္လို႕ ကိုဂ်က္ ရဲရဲ ၾကီးအာမခံရဲတယ္။ကိုဂ်က္ေၾကာက္တာရွိေသးတယ္။ အဖိုးကၽြန္ေတာ့လက္ထဲမွာ တခုခုမၿဖစ္ဖို႔ပါပဲဗ်ာ။
ေနာက္ပီး အဖိုးကို သူ႔သားသမီး ၈ ေယာက္က ပိုက္ဆံစုၿပီး သူ႔ရဲ့စားစရိတ္ ကုန္က်စရိတ္ေတြ ေထာက္ပံ့ေပးေနရတယ္။ ဒီညီအကို ေမာင္ႏွမေတြက ငယ္တုန္းက တေယာက္နဲ႔တေယာက္ အသက္ေပး မတတ္ခ်စ္ၾကတယ္။ အခ်ိန္တန္ အရြယ္ေရာက္လို႔ ကိုယ့္အိုး ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ၾကတဲ့ အခါ ၊တစိမ္းေတြ ဖက္လာေတာ့ စိတ္၀မ္း အေတာ္ကြဲလာတယ္။ အဓိက ကေတာ့ ေငြေၾကးပဲ။ ဒီမွာ တခုထူးဆန္းတာက သားသမီး ၈ ေယာက္ထဲက အၾကီး ၃ ေယာက္ပဲ ။ သူတို႔က ေယာက်္ားေလးလည္းၿဖစ္ ငယ္တုန္းက အရမ္းဆင္းရဲေတာ့ အရမ္းၾကိဳးစားရင္းနဲံ႔ အခုေတာ့ မေၾကာင့္မက် ေနႏိုင္ေနၾကပီ။ က်န္တဲ့ ၅ ေယာက္က အၾကီး ၃ ေယာက္လက္ထဲမွာၾကီးေတာ့ အေဖလိ္ု အကိုလို ေၾကာက္ၾကတယ္။ ၾကိဳးစားမႈသိပ္မရွိၾကဘူး ။ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ ၅ေယာက္ကေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ ရုန္းကန္ေနရတုန္းပဲ ။
အဖိုးကို သူတို႔ရွိတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာထားေတာ့ အစပိုင္းမွာ အဆင္ေၿပမယ္ထင္ေနၾကတယ္။ အၾကီးေတြက အိမ္ေထာင္သည္လည္းၿဖစ္ၿပန္ တိုက္ခန္းကလည္းေသး ကေလးေတြကမ်ားေတာ့ ဒီအဖိုးၾကီးကို ေခၚထားလို႔ မရဘူးေလ။ ေနာက္ပီး အဖိုးတေယာက္ထဲလည္း မဟုတ္ သူ႔ကို ေစာင့္တဲ့ ႏွစ္ေယာက္ကိုလည္း ေနစရာေပးရမယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္လိုမွမၿဖစ္၊ ေနာက္ဆံုး လူပ်ိဳၾကီး သားအငယ္ဆံုး ရံုးခန္းမွာပဲထားၾကတာ။ အခန္းေဘးမွာေတာ့ သူ႔သား ေနာက္တေယာက္ရွိေသးတယ္။ တစ္တိုက္ေက်ာ္မွာေတာ့ သူ႔သမီး ၁ေယာက္ရွိတယ္။ သားသမီး ၃ ေယာက္ၾကားထဲ အဖိုးကိုထားေတာ့ ပထမပိုင္း အဆင္ေၿပေသးတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ေန႔တိုင္း နီးပါး ၿပႆနာတက္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ အဖိုးကို အေၿပာင္းအလဲၿဖစ္ေအာင္ သူ႔သမီး အိ္မ္မွာ ေၿပာင္းထားေတာ့ သူ႔ေယာက်္ားက သေဘာမတူဘူးေလး။ ဘယ္တူမွာလည္း သူတို႔မိသားစုက သူ႔ေယာက်ာ္း လုပ္စာ တခုထဲနဲ႔ စားေနရတာကိုး။ ေနာက္ပီး ကေလး ၂ ေယာက္ရဲ့ ေက်ာင္းစရိတ္ ၊ က်ဴရွင္စရိတ္ေတြ ၊ အိမ္ေဖာ္ေတြရဲ့ စရိတ္ေတြ မကာမိတဲ့ ၾကားထဲက အဖိုးၾကီးကို ေခၚထားေတာ့ ပိုဆုိး။ ေနာက္ဆံုး သူ႔ေယာက်္ားက မခံႏိုင္ေတာ့ သူ႔မိန္းမရဲ့ ဒုတိယအကိုၾကီးကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ငိုၿပတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အဖိုးက ဒုန္ရင္းသူ႔ေနရာကို ၿပန္ေရာက္သြားတယ္။ ခုခ်ိန္ထိ သူ႔သားသမီးေတြက ဒီအဖိုးၾကီးရဲ့ စိတ္ခံစားမႈကို အေလးမထားၾကေသးဘူုး ။သူတို႔ဘာသာ အဆင္ေၿပမဲ့ေနရာေတြကို ေၿပာင္းေနၾကတာ။ အဲ သူ႕ေနရာၿပန္ ေရာက္ေတာ့ အရင္ကတက္ထားတဲ့ ၿပႆနာေတြကထပ္တိုးၿပီး နာရီတိုင္း ၿပႆနာၿဖစ္လာတယ္။
ကိုဂ်က္အေဖက ေမာင္ႏွမ ၈ ေယာက္ထဲမွာ ဒုတိယ အၾကီးဆံုးေလ။ ေနာက္ၿပီး အစိုးရတာ၀န္နဲ႔ နယ္မွာ ေနေနတာ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ပီထင္တယ္။ သူမရွိေတာ့ သူ႔တာ၀န္ေတြက ကိုဂ်က္ေခါင္းေပၚ အလိုလို ေရာက္လာတယ္။ ကိုဂ်က္ကဆိုးေတာ့ အေဒၚေတြ ၊ ဦးေလေတြနဲ႕တည့္တာရွားတယ္။ အေဖက သူ႔ညီအကို ေမာင္ႏွေတြ နဲ႔မတည့္ရင္ ေကာင္းေကာင္းေၿပာတယ္။ မင္းအားရင္ ငါ့အေဖသြားၾကည့္ ၊ သြားရင္ မင္းအဖိုးၾကိဳက္တာ ၀ယ္သြား ။ ဦးေလေတြနဲ႔ စာကားမမ်ားနဲ႕ ဆိုပီး ဖုန္းနဲ႔ အမိန္႔ေပးေနၾက။ ေနာက္ပီး သူက ဒီရန္ကုန္မွာရွိရင္ သူ႔အေဖကို သူ႔နားေခၚထားမယ္ ။ဘယ္လိုလုပ္ေပးမယ္။ဘာညာ ကိုဂ်က္ ကို ေၿပာေနၾက။ ေနာက္ဆံုး အဖိုးက သူ႔သမီး အိမ္မွသြားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အေမက စလံုးမွာ အေဖက အေမမရွိေတာ့ ရန္ကုန္ၿပန္မလာ။ သိတဲ့အတိုင္းပဲ အေဖ့အစား တာ၀န္ေတြက ကိုဂ်က္ေပၚ အလိုလိုေရာက္လာတယ္။ ကိုဂ်က္က အဖိုးဆီသြား သူ႔က်န္းမာေရးဘယ္လိုရွိတယ္ ဘာညာကုိ အေဖ့ဆီ သတင္းပို႔။ သူ႔ညီမေတြက သတင္းအမွန္မပို႔ေတာ့ ကိုဂ်က္က သတင္းသယ္ပို႔ လုပ္။ ေနာက္ဆံုး ကိုဂ်က္လည္း အားလံုးရဲ့ ထြက္ေပါက္လည္းၿဖစ္ အေဖ့ရဲ့ ဆႏၵလည္း ၿပည့္ေစခ်င္တာနဲ႕ “ ကဲ ငါ့အေဖ သားမွာ ေနာက္ဆံုး လက္နက္ရွိတယ္ ၊ထုတ္သံုးရမလား’” ဆိုေတာ့ ေနအုန္းတဲ့ ငါရွင္းၾကည့္အုန္းမယ္ တဲ့ မင္းဘာလုပ္ခ်င္ တယ္ဆိုတာ ငါသိတယ္ မင္းအတြက္ အရမ္းတာ၀န္ၾကီးတယ္။ မင္းအလုပ္ မင္းရႈပ္ေနတာ ဒီတာ၀န္နဲ႔ ဆိုမင္းၿပားမယ္ ဆိုၿပီးသတိေပးတယ္။ ကိုဂ်က္ကလုပ္မယ္ဆို မရဘူး ၊ ေခါင္းမာတယ္ ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အေဖက မတတ္ႏိုင္တဲ့အဆံုး အဖိုးကို ကၽြန္ေတာ့ဆီမွာ ေပ်ာ္သေလာက္ေနဖို႔ ခြင့္ၿပဳခဲ့တယ္။ အဖိုးက သူ႕ကို ဂရုစိုက္တဲ့သူေတြကို ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိတယ္။ ကိုဂ်က္ တာ၀န္အရ အဖိုးစားဖို႔ ဟင္းေတြ ႏွစ္ခါ သံုးခါ၀ယ္ေပးတာကို မွတ္ထားပီး သူ႔သားသမီးေတြေရွ႕မွာ အၿမဲၾကြားတယ္။ သူ႔ကို ဘယ္လိုဂရုစိုက္တာ၊ ဘာလုပ္ေပးတာဆိုပီး။
ေဟာ ကိုဂ်က္ သူ႕ကို ေခၚထားမယ္ အနီးကပ္ ေစာင့္ၾကည့္မယ္ ၊သူ႔သမီးေတြ ၊ ေၿမးေတြထဲမွာ မလုပ္ႏုိင္တဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ၿပမယ္ဆိုေတာ့ အဖိုးရဲ့သားသမီး တေယာက္မွ ကိုဂ်က္အေဖလို စာနာေထာက္ထားစြာ မစဥ္းစားပဲ ခ်က္ၿခင္းေခၚသြားခိုင္းတယ္။ သူတို႔ ဒီ အဖိုးၾကီး တာ၀န္ကို ဘယ္ကတည္းက မယူခ်င္မွန္းမသိဘူး။ အေဖ တေယာက္အေပၚ သူတို႔ရဲ့ အၿပဳအမူက တစိမ္းတေယာက္ထက္ ပိုေအးစက္ေနတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ အဖိုး က စိတ္ေထာင္းကိုယ္ေၾကလို႔ အေတာ္ပိန္က် ပီး စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အေတာ္ေလးဆုိးေနပါတယ္။
ကိုဂ်က္ ကိုယ္ဟာကို ၿပန္စဥ္းစားတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားတယ္ ။အေဖ့အစား ဒီတာ၀န္ေတြကို ထမ္းႏိုင္ပါ့မလား။ ကုိဂ်က္မွတ္မိတာရွိတယ္ ။သူရဲေကာင္းဆိုတာ သူမ်ားထက္ အခ်ိန္ပိုၾကာၾကာေလးပဲ သတၱိရွိတယ္တဲ့၊ အမ်ားက သူ႔ကို သူရဲေကာင္းလို႔ သတ္မွတ္ပီးခ်ိန္မွာ သူကမလုပ္မေနရ အလုပ္ေတြလုပ္ရတယ္တဲ့။ ကိုဂ်က္လည္း ဒီလိုပဲ။ ေနာက္ၿပီး အေဖေပးထားတဲ့ စာေရးဆရာ မင္းသူရိန္ေရးတဲ့ ငါအိုသြားေသာအခါ စာေလးက အင္းအားတခုရွိေနသလို ၊ ကိုဂ်က္ေနာက္ မွာ မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ေပးမ့ဲ အေဖ နဲ႔ အေမ ေၾကာင့္သာ ကိုဂ်က္ အဖိုးကိုထိန္းမဲ့ အလုပ္ကို ေနာင္တမရပဲ ရဲရဲလုပ္ရဲသြားတယ္။
အဖိုးၾကီးေတြကို ထိန္းရတဲ့ အလုပ္ကမလြယ္ဘူး။ သူတို႔စိတ္ထဲမွာ ဘာရွိေနသလဲ ဆိုတာ စဥ္းစားရတယ္။ အခ်ိန္မွန္ ေဆးတိုက္ အစာေကၽြး ၊ အိပ္ခ်ိန္တန္ အိပ္ဖို႔ အဓိကေပါ့။ သူတို႔ စကားေၿပာစရာေတြထြက္လာဖို႔ ၊ေလာကၾကီးစိတ္မကုန္ဖို႔ ဘုရားတရားေလးရွိဖို႔ ၊ေလေကာင္းေလသန္႔ရဖို႔ အမ်ားၾကီးပဲ။ ကိုဂ်က္က အလုပ္မွာ အဖိုးကိုေခၚထားေတာ့ လူ၀င္လူထြက္ေတြရွိေနေတာ့ သူလည္းမပ်င္းဘူး၊ဖတ္စရာ စာအုပ္ကလည္းမရွား စားစရာကလည္း သူပါးစပ္ဟတာနဲ႔ မရတာမရွိ၊ဆိုေတာ့ သူမေပ်ာ္ပဲရွိမလား။ ကိုဂ်က္ကလြဲလို႔ သူ႔ကိုထိန္းတဲ့သူအားလံုးကို ႏိုင္တယ္။ အဲ ကိုဂ်က္က်ေတာ့ သူက လွည့္ကြက္ေလးေတြသံုးတယ္။ သူက ဆီးက်ိတ္၊ဆီးခ်ိဳ၊ ႏွလံုးရွိေတာ့ တခုခုၿဖစ္မွာစိုးရတယ္။ ေနာက္ပီး စိတ္ေဆးေတြ တိုက္ထားရေတာ့ ကိုဂ်က္က မၿပတ္ၾကည္႔ေနရတယ္။ သူအိပ္ခ်င္ပီဆို ဘာသူမွတားမရဘူး။သူႏိုင္တာကိုး ။ ကိုဂ်က္ကို သူအိပ္ခ်င္တယ္လို႔ မေၿပာဘူး။ အက္္တင္ေလးနဲ႔ ရႈး ထြက္ေတာ့မယ္ ၊မရေတာ့ဘူးဆိုပီး အိမ္ေနာက္ေဖးကို တြဲသြားခိုင္းတယ္။ အေနာက္ေရာက္တာနဲ႔ မေပါက္ေတာ့ဘူး၊ ေခါင္းေလးလို႔ခဏ ေခါင္းခ်မယ္ဆိုပီး အိပ္အိပ္သြားတယ္။ ကိုဂ်က္သူ႔ကိုေခၚထားပီး ဒီတိုင္းပစ္ထားလို႔မရဘူး၊ ညဖက္ ဆိုေစာင့္ အိပ္ေပးရတယ္။ သူကတခါတေလ အေစာၾကီးအိပ္ၿပီး သူမ်ားအိပ္ခ်ိန္ဆို သူကႏိုးေနပီ သူမအိပ္ရင္ဘယ္သူမွ မအိပ္ရဘူး ။ စကားေတြေၿပာ ေနတာနဲ့ မိုးလင္းေရာ။ ဒီေတာ့ ကိုဂ်က္ အေဖ နဲ႔ အေမ ကို ေမးပီး ညေဆးေတြတိုက္ ၊ လိုတိုးပိုေလွ်ာ့ လုပ္နဲ႔။ တခါတေလမ်ား သူ႔ဟာသူဘယ္ေရာက္ေနလည္း ဆိုပီး သူ႔ေသြးသားရင္းကို ေခၚခိုင္းတတ္တယ္။ ကိုဂ်က္ကိုၿမင္ရင္ေတာ့ သူစိတ္ခ်ပီးအိပ္တာမ်ားတယ္။ တခါတေလ အိပ္ရာထဲ ဆီးမထိန္းႏုိင္ပဲ ေပါက္ခ် တတ္တယ္။ ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ ကိုဂ်က္ဆီမွာေနေနတာ ႏွစ္ပတ္ေက်ာ္လာၿပီ။ သူဒီၾကားထဲမွာ စားေကာင္း၊ အိပ္ေကာင္း၊စိတ္ခ်မ္းသာလို႔ အေတာ္ေလး စိုစိုၿပည္ၿပည္နဲ႔ က်န္းမာေရး အေတာ္ေလး ေကာင္းလာတယ္။ ဒါကိုဘယ္သူမွၿငင္လို႔မရေတာ့ဘူး။ သူ႔အရင္ေနရာကိုၿပန္မလားဆိုေတာ့ မၿပန္ဘူးတဲ့ ၊ ဒီမွာ ငါေနရတာ ေပ်ာ္တယ္၊ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္တဲ။့ တခါတေလ ကုိဂ်က္ကို သူ႔သားအငယ္ဆံုးတဲ့ ၊ တခါတေလ သူ႔ကို ေကၽြးေမြးေစာက္ေရွာက္လို႔ သူ႔အေမလိုပဲတဲ့။ ဒီစကားေတြက ကိုဂ်က္အတြက္ အေရးမၾကီးဘူး။ သူကိုယ့္ဆီမွာေပ်ာ္ရင္ ကိုဂ်က္အေဖ အေမလည္း ေပ်ာ္တယ္။ အဖိ္ုးက ကိုဂ်က္ကို ဒီလိုေၿပာေလ ကိုဂ်က္ အေဖ အေမ နဲ႔ အေမ့ရဲ့ ေမြးစားသမီး ၊ ကို ေက်းဇူးတင္ေလပဲ။ ဘာလို႔ဆို ကိုဂ်က္က အဖိုးကို ထိန္းရံုထိန္းရတာ ၊ သူတို႔ခ်က္ထားတာေတြကို အခ်ိန္တန္သြားယူ အဖိုးကိုေကၽြးရံုုပဲ။ ခုခ်ိန္မွာ အေဖနဲ႔ အေမ ရဲ့ ၿဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵတခ်ိဳ႕ကို ကိုဂ်က္လုပ္ရတဲ့အတြက္ေပ်ာ္တယ္။ အဖိုးကို ေခၚထားခ်င္တဲ့ ကိုဂ်က္ ရဲ့ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္က သူေရးထားတဲ့ စာအုပ္ေတြကို ebooks လုပ္ဖို႔ရယ္ ၊ သူ႔ဘ၀တစိတ္တေဒသကို ေရးသားဖို႔ရယ္ ၊ေနာက္ဆံုးအေရးၾကီးတဲ့တခ်က္က ငါအိုသြားေသာအခါ ကစားသားေတြကို ကိုဂ်က္ဘယ္ေလာက္ လိုက္နာႏိုင္သလဲဆိုတာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္စမ္းသပ္ဖို႔ရယ္ ။နဲ႔ တၿခားအခ်က္ေတြပါပဲ။ ကိုဂ်က္အဖိုးကို လုပ္ေပးေနတာေတြက ေၿမးတေယာက္အေနနဲ႔မဟုတ္ဘူး သားတေယာက္အေနနဲ့ပါ။ ကိုဂ်က္ ကဟန္ေဆာင္လို႔မရဘူး။စိတ္ညစ္စိတ္တိုလာရင္ မ်က္ႏွာက သိပ္သိသာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေမက အၿမဲတမ္း ကိုဂ်က္ကို အားေပးေတယ္။ အေဖကလည္း ကိုဂ်က္ေနာက္မွာ အၿမဲရွိတယ္ဆို တာ သက္ေသၿပတယ္။ ဘယ္သူပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ကိုယ္စီမွာ ဒီလိုအခက္အခဲ ေတြရင္ဆုိင္လာရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုလုပ္ေပးခ်င္မွာပဲ၊ ဒါေပမဲ့ ကို႔ ကို အားေပးမဲ့ သူေတြမရွိရင္ အေကာင္းဆံုးဆိုတာမလုပ္ႏိုင္ဘူးလို႔ထင္တယ္။ ကိုဂ်က္ ယံုၾကည္တာက ဘယ္သူမဆို ကိုဂ်က္ထက္ အေကာင္းဆံုးလုပ္ေပးႏုိင္ၾကအုန္းမယ္လုိ႔ထင္တယ္။ေနာက္ၿပီး ငါအိုသြားေသာအခါက စာသားေတြက လိုက္နာႏုိင္တဲ့သူေတြ အတြက္ မေဖာ္ၿပႏိုင္တဲ့ ၀မ္းသာ ပီတိကိုရေစမွာၿဖစ္တယ္လို႕ ကိုဂ်က္ ရဲရဲ ၾကီးအာမခံရဲတယ္။ကိုဂ်က္ေၾကာက္တာရွိေသးတယ္။ အဖိုးကၽြန္ေတာ့လက္ထဲမွာ တခုခုမၿဖစ္ဖို႔ပါပဲဗ်ာ။
