ဒီႏွစ္လည္း သီတင္းကၽြတ္ခဲ့ၿပန္ပီ ။ ကိုဂ်က္တို႔အတြက္ေတာ့ ဘာမွကိုထူးမလာ။ ထူးတဲ့သူေတြကေတာ့ မဂၤလာ ယူဖို႔ ၿပင္ေနၾကပီ။ ဒီႏွစ္သတင္းကၽြတ္က ေဗ်ာက္အေတာ္ေဖာက္တယ္။ အခါတိုင္းႏွစ္ေတြက ရပ္ကြက္တိုင္းမွာ ေလာ္နဲ႔လိုက္ပီး ေဗ်ာက္မေဖာက္ဖို႔ ေအာ္တယ္။
ဒီႏွစ္ေတာ့ ေအာ္ဘူး။ ခါတိုင္း ႏွစ္ေတြမွာ လူၾကီးေတြက ေဗ်ာက္ေဖာက္ရင္ ရင္တုန္တယ္ ၊ လန္႔တယ္၊ ဘာၿဖစ္တယ္ နဲ႔ ၿငီးၾကတယ္။ ဒီႏွစ္ေတာ့ ေသနတ္သံ ၊ မိုးၾကိဳးပစ္သံေတြ ၾကားပီးကတည္းက လူၾကီးေတြ ရင္တုန္ဖို႔ေမ႔ေနၾကတယ္။
ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ ဒီႏွစ္ သီတင္းကၽြတ္မွာလည္း ၿမန္မာၿပည္သားတိုင္း သက္ၾကီး၀ါၾကီးေတြကို လိုက္ကေတာ့၊ တဦးနဲ႔တဦး ခြင့္လြတ္ၿခင္းတရားေတြ ၿပသရင္းကုန္ဆံုးခဲ့ပီ။ ဒီႏွစ္သတင္းကၽြတ္ကို ကိုဂ်က္ပိုတန္ဖိုးထားတယ္။ ဘာလို႔ဆိုေတာ့ မိဘႏွစ္ပါနဲ႔ အတူ သီတင္းကၽြတ္ကို ကုန္ဆံုးေစခဲ့တယ္ေလ။ေနာက္ပီး ကန္ေတာ့ခြင့္လည္း ရေသးတယ္။
မိဘေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ကိုဂ်က္တဦးတည္း သေဘာထားကို ေၿပာခ်င္တယ္။ ကိုဂ်က္က ကိုယ့္မိဘေတြ ဒီေလာကမွာရွိေတာ့ဘူးလို႔ သေဘာထားတယ္။ ဘာလို႔ဆိုေတာ့ မိဘေက်းဇူးေတြ ပိုသိခ်င္လို႔ေလ၊ ခုကိုဂ်က္ အေဖ အေမ ေခၚေနတဲ့သူေတြက ကိုယ့္မိဘ အစားရထားတယ္လို႔ သေဘာထားတယ္။ ဒီလိုသေဘာထား လုိက္ေတာ့ ”ဪ ငါက ကိုယ့္မိဘေတြရွိတုန္း ေသေသခ်ာခ်ာမၿပဳစုလိုက္ရဘူး၊ မၾကင္နာလိုက္ရဘူး ၊ တန္ဖိုးမထားလိုက္ရဘူး၊ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ဆင္းရဲေအာင္လုပ္မိတယ္ ၊ ခု ငါ႔မွာ ဘုရားေက်းဇူးနဲ႔ မိဘႏွစ္ပါး အစားရတယ္၊ ငါသူတို႔ကုိ ကိုယ့္မိဘေတြနဲ႔မၿခားတန္ဖိုးထားေလးစားရမယ္၊ သူတို႔ၿဖစ္ခ်င္တဲ့ဆႏၵေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ၿဖည့္ဆည္းေပးရမယ္” အဲ့လိုစိတ္ေလး၀င္လာတယ္။ ကုိဂ်က္ ဒီလိုအေတြးေတြနဲ႔ တကယ္ လိုက္နာတဲ့ အခ်ိန္ကေန ခုခ်ိန္ထိ ေဖာ္မၿပႏိုင္တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြရခဲ့တယ္။ေက်နပ္တယ္။သူတို႕ေတြၿဖစ္ခ်င္တဲ့ ဘယ္ကိစၥမဆို ကိုဂ်က္တတ္ႏိုင္ရင္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ၿဖည့္ဆည္းေပးခဲ့တယ္။ သူတို႔စီက ကိုဂ်က္ ၿပန္ရတာက ယံုၾကည္မႈပါ။ ဒီယံုၾကည္မႈကို ကိုဂ်က္အရမ္းတန္ဖိုးထားတယ္။ဘာနဲ႔မွလည္း မလဲႏုိင္ဘူး ။ မိဘက သားသမီးကို ယံုၾကည္ဖို႔ဆိုတာ တခါတေလမွာခဲယဥ္းၿပီး ၊တခါတေလ လြယ္ကူပါတယ္။ သူတို႔ေတြ ဒီေလာက ကေန ထြက္ခြာသြားခဲ့ရင္ေတာင္ ေၾကြးေဟာင္းေတြ တ၀က္မဆပ္ႏိုင္ေတာင္ စိတ္စြမ္း ကိုယ္စြမ္းရွိသေလာက္ လုပ္ေပးႏုိင္ခဲ့လို႔ ပူေဆြးေသာကေတြေ၀ေနမွာမဟုတ္ဘူး။ တကယ္လို႔ ကိုဂ်က္ ဒီေလာက ကေန အရင္ထြက္သြားခဲ့ရင္ေတာင္ မိဘေတြကို စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားႏုိင္ခဲ့လို႔ စိတ္ရွင္းလက္ရွင္း ထြက္သြား ႏုိင္တယ္။
လူသားတိုင္းက သက္ရွိစဥ္ကာလ တေလွ်ာက္လံုး မိဘကို ေမ႔ေနတတ္ၾကတယ္။ ေလာကမွာမရွိေတာ့ဘူးဆုိမွ ၿပဴးတူးၿပဲတဲၿဖစ္ကုန္ၾကတယ္။ ကိုဂ်က္ကေတာ့ ဒီဒုကၡကေန လြတ္ပီလို႔ထင္တာပဲ။ ကိုဂ်က္သီခ်င္းေတြ အရမ္းၾကိဳက္တယ္။ ဒီသခ်င္းေတြက ကိုယ့္မိဘကုိ ဘယ္လို ဂရုစိုက္ရမယ္ဆိုတာ သင္ေပးတယ္။ အထူးသၿဖင့္ ကိုငွက္ၾကီးသီခ်င္းေတြ ပဲေလ။
ဒီႏွစ္သတင္းကၽြတ္မွာ မိဘေတြနဲ႔ တန္ဖိုးရွိရွိ အခ်ိိန္ကုန္ခဲ့တယ္။ နယ္မွာ အစိုးရတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ အေဖက ရန္ကုန္ၿပန္ေရာက္၊ အေဖေရာက္ေတာ့ ကိုဂ်က္လည္း အလုပ္မွာမအိပ္ေတာ့ပဲ အိမ္ၿပန္အိပ္ၿဖစ္တယ္။ ဆံုတုန္းလည္း စကားလက္ဆံုၾကခဲ႔ၾကတယ္။ ထမင္းအတူစားခဲ့ရတယ္။ ဒုကၡ အခက္ အခဲေတြ ကိုရင္ဆိုင္ဖို႔ တေယာက္ကို တေယာက္အားေပးခဲ့ၾကတယ္။ ေစ်းအတူထြက္၀ယ္ခဲ့ၾကတယ္။ အေတာ္ေပ်ာ္တယ္။ ရွိတဲ့မိသားစုေလးနဲ႔ ဒီလို မေပ်ာ္ရတာၾကာပီေလ။ သီတင္းကၽြတ္ေတာ့ ကိုဂ်က္လည္း ကိုယ့္မိဘကို ကန္ေတာ့ခ်င္တာေပါ့။ ဘာနဲ႔ကန္ေတာ့ရမွန္းလည္း မသိဘူး။ စဥ္းစားလို႔လည္းရဘူး။ သူတို႔က အစစ အရာရာ ရွိေနေလေတာ့ ဘာ၀ယ္ရမွန္းကိုမသိဘူးၿဖစ္ေနတာ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ညဘက္ အိမ္ၿပန္ခ်ိန္မွာ အေအးဘူးၾကီးတစ္ဘူးနဲ႔ မုန္တခ်ိဳ႕၀ယ္သြားတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ကဲ အေဖနဲ႔ အေမ ေရ သား ကန္ေတာ့ပါရေစ။ၿပစ္မွားမိတဲ့ အၿပစ္ေတြအတြက္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ခြင့္လြတ္ပါ လုိ႔ေၿပာပီး ကန္ေတာ့ လိုက္တယ္။ ေအာင္မေလးဗ်ာ မိဘေတြ ၀မ္းသာလိုက္တာ ။ ၾကည္ႏူးလိုက္တာဆိုတဲ့့ အၿပံဳးေတြကို ေတြလိုက္ရေတာ့ ကိုဂ်က္ ရင္မွာဆို႔သြားတယ္။ ဪ သူတို႔တကယ္လိုခ်င္တာ ဒီေလာက ကအေဆာင္ အေရာင္ေတြမဟုတ္ဘူး၊ သားသမီး ေတြရဲ့ ဂရုစုိက္မႈ ၊ ၾကင္နာမႈေတြ ပါလားဆိုတာ ေသခ်ာသိလိုက္ရတယ္။ ကိုဂ်က္ အေတြးတခ်က္မွားသြားတဲ့ အတြက္ အေတာ္ေလးစိတ္မေကာင္းၿဖစ္ခဲ့ရတယ္။ မိဘကို ကန္ေတာ့ဖို႔ တန္ဖိုးၾကီး လက္ေဆာင္ေတြကုိ စဥ္းစားခဲ့လို႔ေလ။ သူတို႔တကယ္လိုခ်င္တာကိုမစဥ္းစားမိဘူး ။ ကိုဂ်က္ကန္ေတာ့ပီးေတာ့ ေပးလိုက္တဲ့ဆုေတြ ဆုေတြ အမ်ားၾကီးကိုေပးတာ။ ဘယ္မိဘမဆို သူတို႔ကို ဘာပစၥည္းမွမပါပဲ ကန္ေတာ့လည္း ေက်နပ္ေနမွာပဲ၊ သားသမီးေတြကို ခြင့္လြတ္ေနမွာပဲ။ သားသမီးေတြက ႏႈတ္ကေန ခြင့္လြတ္ပါလို႔ ေတာင္းပန္တဲ့အခါ ဘယ္မိဘက ခြင့္မလြတ္ပဲေနႏိုင္လို႔လည္း။ ဒါက မိဘေတြေလေနာ္။ အခါတိုင္းႏွစ္ေတြလည္း ကိုဂ်က္မိဘေတြ ကန္ေတာ့တာပဲ ၊ ဒီႏွစ္ေတာ့ ပိုပီး အဓိပၸါယ္ရွိတယ္လို႔ထင္တယ္။ သားသမီးေတြ အရြယ္ေရာက္လာရင္ မိဘတိုင္း ေပးတတ္တဲ့ဆုတခုလည္း ကိုဂ်က္ရခဲ႔ေသးတယ္။တၿခားေတာ့ ဟုတ္ဖူး ။ တတ္သိလိမၼာၿပီး တစ္ဦးကုိ တစ္ဦး ခ်စ္ခင္ၾကင္နာတတ္တဲ့ မိန္းကေလး နဲ႔ေပါင္းဖက္ရပါေစတဲ့ဗ်ား
ဒီႏွစ္ေတာ့ ေအာ္ဘူး။ ခါတိုင္း ႏွစ္ေတြမွာ လူၾကီးေတြက ေဗ်ာက္ေဖာက္ရင္ ရင္တုန္တယ္ ၊ လန္႔တယ္၊ ဘာၿဖစ္တယ္ နဲ႔ ၿငီးၾကတယ္။ ဒီႏွစ္ေတာ့ ေသနတ္သံ ၊ မိုးၾကိဳးပစ္သံေတြ ၾကားပီးကတည္းက လူၾကီးေတြ ရင္တုန္ဖို႔ေမ႔ေနၾကတယ္။
ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ ဒီႏွစ္ သီတင္းကၽြတ္မွာလည္း ၿမန္မာၿပည္သားတိုင္း သက္ၾကီး၀ါၾကီးေတြကို လိုက္ကေတာ့၊ တဦးနဲ႔တဦး ခြင့္လြတ္ၿခင္းတရားေတြ ၿပသရင္းကုန္ဆံုးခဲ့ပီ။ ဒီႏွစ္သတင္းကၽြတ္ကို ကိုဂ်က္ပိုတန္ဖိုးထားတယ္။ ဘာလို႔ဆိုေတာ့ မိဘႏွစ္ပါနဲ႔ အတူ သီတင္းကၽြတ္ကို ကုန္ဆံုးေစခဲ့တယ္ေလ။ေနာက္ပီး ကန္ေတာ့ခြင့္လည္း ရေသးတယ္။
မိဘေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ကိုဂ်က္တဦးတည္း သေဘာထားကို ေၿပာခ်င္တယ္။ ကိုဂ်က္က ကိုယ့္မိဘေတြ ဒီေလာကမွာရွိေတာ့ဘူးလို႔ သေဘာထားတယ္။ ဘာလို႔ဆိုေတာ့ မိဘေက်းဇူးေတြ ပိုသိခ်င္လို႔ေလ၊ ခုကိုဂ်က္ အေဖ အေမ ေခၚေနတဲ့သူေတြက ကိုယ့္မိဘ အစားရထားတယ္လို႔ သေဘာထားတယ္။ ဒီလိုသေဘာထား လုိက္ေတာ့ ”ဪ ငါက ကိုယ့္မိဘေတြရွိတုန္း ေသေသခ်ာခ်ာမၿပဳစုလိုက္ရဘူး၊ မၾကင္နာလိုက္ရဘူး ၊ တန္ဖိုးမထားလိုက္ရဘူး၊ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ဆင္းရဲေအာင္လုပ္မိတယ္ ၊ ခု ငါ႔မွာ ဘုရားေက်းဇူးနဲ႔ မိဘႏွစ္ပါး အစားရတယ္၊ ငါသူတို႔ကုိ ကိုယ့္မိဘေတြနဲ႔မၿခားတန္ဖိုးထားေလးစားရမယ္၊ သူတို႔ၿဖစ္ခ်င္တဲ့ဆႏၵေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ၿဖည့္ဆည္းေပးရမယ္” အဲ့လိုစိတ္ေလး၀င္လာတယ္။ ကုိဂ်က္ ဒီလိုအေတြးေတြနဲ႔ တကယ္ လိုက္နာတဲ့ အခ်ိန္ကေန ခုခ်ိန္ထိ ေဖာ္မၿပႏိုင္တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြရခဲ့တယ္။ေက်နပ္တယ္။သူတို႕ေတြၿဖစ္ခ်င္တဲ့ ဘယ္ကိစၥမဆို ကိုဂ်က္တတ္ႏိုင္ရင္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ၿဖည့္ဆည္းေပးခဲ့တယ္။ သူတို႔စီက ကိုဂ်က္ ၿပန္ရတာက ယံုၾကည္မႈပါ။ ဒီယံုၾကည္မႈကို ကိုဂ်က္အရမ္းတန္ဖိုးထားတယ္။ဘာနဲ႔မွလည္း မလဲႏုိင္ဘူး ။ မိဘက သားသမီးကို ယံုၾကည္ဖို႔ဆိုတာ တခါတေလမွာခဲယဥ္းၿပီး ၊တခါတေလ လြယ္ကူပါတယ္။ သူတို႔ေတြ ဒီေလာက ကေန ထြက္ခြာသြားခဲ့ရင္ေတာင္ ေၾကြးေဟာင္းေတြ တ၀က္မဆပ္ႏိုင္ေတာင္ စိတ္စြမ္း ကိုယ္စြမ္းရွိသေလာက္ လုပ္ေပးႏုိင္ခဲ့လို႔ ပူေဆြးေသာကေတြေ၀ေနမွာမဟုတ္ဘူး။ တကယ္လို႔ ကိုဂ်က္ ဒီေလာက ကေန အရင္ထြက္သြားခဲ့ရင္ေတာင္ မိဘေတြကို စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားႏုိင္ခဲ့လို႔ စိတ္ရွင္းလက္ရွင္း ထြက္သြား ႏုိင္တယ္။
လူသားတိုင္းက သက္ရွိစဥ္ကာလ တေလွ်ာက္လံုး မိဘကို ေမ႔ေနတတ္ၾကတယ္။ ေလာကမွာမရွိေတာ့ဘူးဆုိမွ ၿပဴးတူးၿပဲတဲၿဖစ္ကုန္ၾကတယ္။ ကိုဂ်က္ကေတာ့ ဒီဒုကၡကေန လြတ္ပီလို႔ထင္တာပဲ။ ကိုဂ်က္သီခ်င္းေတြ အရမ္းၾကိဳက္တယ္။ ဒီသခ်င္းေတြက ကိုယ့္မိဘကုိ ဘယ္လို ဂရုစိုက္ရမယ္ဆိုတာ သင္ေပးတယ္။ အထူးသၿဖင့္ ကိုငွက္ၾကီးသီခ်င္းေတြ ပဲေလ။
ဒီႏွစ္သတင္းကၽြတ္မွာ မိဘေတြနဲ႔ တန္ဖိုးရွိရွိ အခ်ိိန္ကုန္ခဲ့တယ္။ နယ္မွာ အစိုးရတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ အေဖက ရန္ကုန္ၿပန္ေရာက္၊ အေဖေရာက္ေတာ့ ကိုဂ်က္လည္း အလုပ္မွာမအိပ္ေတာ့ပဲ အိမ္ၿပန္အိပ္ၿဖစ္တယ္။ ဆံုတုန္းလည္း စကားလက္ဆံုၾကခဲ႔ၾကတယ္။ ထမင္းအတူစားခဲ့ရတယ္။ ဒုကၡ အခက္ အခဲေတြ ကိုရင္ဆိုင္ဖို႔ တေယာက္ကို တေယာက္အားေပးခဲ့ၾကတယ္။ ေစ်းအတူထြက္၀ယ္ခဲ့ၾကတယ္။ အေတာ္ေပ်ာ္တယ္။ ရွိတဲ့မိသားစုေလးနဲ႔ ဒီလို မေပ်ာ္ရတာၾကာပီေလ။ သီတင္းကၽြတ္ေတာ့ ကိုဂ်က္လည္း ကိုယ့္မိဘကို ကန္ေတာ့ခ်င္တာေပါ့။ ဘာနဲ႔ကန္ေတာ့ရမွန္းလည္း မသိဘူး။ စဥ္းစားလို႔လည္းရဘူး။ သူတို႔က အစစ အရာရာ ရွိေနေလေတာ့ ဘာ၀ယ္ရမွန္းကိုမသိဘူးၿဖစ္ေနတာ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ညဘက္ အိမ္ၿပန္ခ်ိန္မွာ အေအးဘူးၾကီးတစ္ဘူးနဲ႔ မုန္တခ်ိဳ႕၀ယ္သြားတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ကဲ အေဖနဲ႔ အေမ ေရ သား ကန္ေတာ့ပါရေစ။ၿပစ္မွားမိတဲ့ အၿပစ္ေတြအတြက္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ခြင့္လြတ္ပါ လုိ႔ေၿပာပီး ကန္ေတာ့ လိုက္တယ္။ ေအာင္မေလးဗ်ာ မိဘေတြ ၀မ္းသာလိုက္တာ ။ ၾကည္ႏူးလိုက္တာဆိုတဲ့့ အၿပံဳးေတြကို ေတြလိုက္ရေတာ့ ကိုဂ်က္ ရင္မွာဆို႔သြားတယ္။ ဪ သူတို႔တကယ္လိုခ်င္တာ ဒီေလာက ကအေဆာင္ အေရာင္ေတြမဟုတ္ဘူး၊ သားသမီး ေတြရဲ့ ဂရုစုိက္မႈ ၊ ၾကင္နာမႈေတြ ပါလားဆိုတာ ေသခ်ာသိလိုက္ရတယ္။ ကိုဂ်က္ အေတြးတခ်က္မွားသြားတဲ့ အတြက္ အေတာ္ေလးစိတ္မေကာင္းၿဖစ္ခဲ့ရတယ္။ မိဘကို ကန္ေတာ့ဖို႔ တန္ဖိုးၾကီး လက္ေဆာင္ေတြကုိ စဥ္းစားခဲ့လို႔ေလ။ သူတို႔တကယ္လိုခ်င္တာကိုမစဥ္းစားမိဘူး ။ ကိုဂ်က္ကန္ေတာ့ပီးေတာ့ ေပးလိုက္တဲ့ဆုေတြ ဆုေတြ အမ်ားၾကီးကိုေပးတာ။ ဘယ္မိဘမဆို သူတို႔ကို ဘာပစၥည္းမွမပါပဲ ကန္ေတာ့လည္း ေက်နပ္ေနမွာပဲ၊ သားသမီးေတြကို ခြင့္လြတ္ေနမွာပဲ။ သားသမီးေတြက ႏႈတ္ကေန ခြင့္လြတ္ပါလို႔ ေတာင္းပန္တဲ့အခါ ဘယ္မိဘက ခြင့္မလြတ္ပဲေနႏိုင္လို႔လည္း။ ဒါက မိဘေတြေလေနာ္။ အခါတိုင္းႏွစ္ေတြလည္း ကိုဂ်က္မိဘေတြ ကန္ေတာ့တာပဲ ၊ ဒီႏွစ္ေတာ့ ပိုပီး အဓိပၸါယ္ရွိတယ္လို႔ထင္တယ္။ သားသမီးေတြ အရြယ္ေရာက္လာရင္ မိဘတိုင္း ေပးတတ္တဲ့ဆုတခုလည္း ကိုဂ်က္ရခဲ႔ေသးတယ္။တၿခားေတာ့ ဟုတ္ဖူး ။ တတ္သိလိမၼာၿပီး တစ္ဦးကုိ တစ္ဦး ခ်စ္ခင္ၾကင္နာတတ္တဲ့ မိန္းကေလး နဲ႔ေပါင္းဖက္ရပါေစတဲ့ဗ်ား
No comments:
Post a Comment