မီးဗ်ိဳ႕….မီး .. မီး .. …။ ဆရာမေရ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေရသယ္မယ္ေနာ္ ဆရာမ ။ လူေတြအိပ္ေကာင္းတုန္း မနက္ ၂နာရီ ခြဲ ၃ နာရီေလာက္တြင္ ကမၻာပ်က္မတတ္ အသံဆိုးၾကီး ႏွင့္အတူ အေမ့ကို ခြင့္ေတာင္းသံပါၾကားလိုက္ရသည္။
အေမက ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကေလးသံုးေယာက္ကို လက္ဆြဲၿပီး အိမ္ေပၚမွေၿပးဆင္းကာ အိမ္ေရွ႕ကြင္းၿပင္မွာထားခဲ့သည္။အေမႏွင့္အတူ အေမ့ေမြးစားသမီးတို႕က အိမ္ေပၚအိမ္ ေအာက္မွ ပစၥည္းမ်ားကို ကြင္းၿပင္ထဲဆြဲထုတ္ၾကသည္။ တလမ္းေက်ာ္ အိမ္မွ မီးေလာင္ေနၿခင္းၿဖစ္သည္။ကၽြန္ေတာ္က ၃ႏွစ္သား ၊ မီးေလာင္တာ တခါမွ မေတြ႕ဘးူလို႕ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။အငယ္မေလးကေတာ့ ငိုေနေလရဲ့။
ရြာသားမ်ားက အိမ္ရွိ ေရကန္မွ ေရမ်ားကို ၁ဗံုးၿပီး၁ဗံုးခတ္ရင္း မီးၿငိမ္းေနသလို ေလွပိုင္၊ ေမာ္ေတာ္ အပိုင္ရွိသူမ်ားက တဘက္ကမ္းကို ေၿပးဖို႕ ေရဆိပ္ကို ဆင္းေနၾက သည္။တရြာလံုး ရႈတ္ရွက္ခတ္ေနသည္။ ဒီဘက္ကမ္းက မီးထိန္ထိန္ လင္းေနေတာ့ ဟိုတဘက္ကမ္းကလူူေတြလည္း ဒီဘက္ကမ္းကို ကူးလာၾကသည္။ မီးကိုလူႏိုင္ေတာ့ မိနစ္ ၂၀ ၾကာေတာ့ ၿငိမ္းသြားသည္။
အိမ္ေရွ႕ကြင္းၿပင္မွာလည္း ေသတၱာေတြ ၊ အိပ္ရာလိပ္ေတြ စုပံုေနသည္။ အေမက ေဇာနဲ႕ ဆြဲခ်လာေတာ့ ပစၥည္းေတြၿပန္မထားႏိုင္။ေမာေနသည္။ အေဖကလည္း ခရီးထြက္ ေနေတာ့ အားကိုးစရာမရွိ။ရြာကလူေတြ ကူလုပ္ေပးမွဘဲ ၿပန္ေရႊ႕နိုင္ေတာ့သည္။ ဟိုဘက္ကမ္းကလူူေတြလည္း ဒီေရာက္ၿပီးမွ မီးၿငိမ္းသြားေတာ့ အားမလိုအားမရ ၿဖစ္ကာၿပန္သြားၾကသည္။
ဒီလိုနဲ႕မိုးလင္းေတာ့ သတင္းစံုၾကားရသည္။ ပဲၿပဳပ္သည္အိမ္မွ ပဲၿပဳပ္ရင္း မီးေလာင္ၿခင္းၿဖစ္သည္။ အိ္မ္ကလည္း ၀ါးထရံကာဆိုေတာ့ ေလာင္အားေကာင္းသည္။ လူညီေတာ့ မီးကတအိမ္ပဲေလာင္သည္။ အဲဘယ္ေလာက္ညီသလဲဆိုရင္ အဲ့ဒီအိမ္ကို တရက္ထဲနဲ႕ ၿပန္ေဆာက္ေပးၾကသည္။၀ါးခုတ္သူက လွည္းနဲ႔ ၀ါးသြားတိုက္၊ သက္ငယ္ရက္သူကရက္ ၊ အိမ္တိုင္ေထာင္သူကေထာင္ ၊ ထမင္းဟင္းပို႔သူကပို႔ႏွင့္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းသည္။
အိမ္မွာက ေခါင္းခဲစရာ တခုရွိေနသည္။ သစ္သားတီဗီၾကီး ဘယ္နားထားမိမွန္း မသိၿဖစ္ေနသည္။ ရြာသားေတြက လွည္း၃ စီးနဲ႕ေရတိုက္ၿပီး အိမ္ကကန္ထဲ လာထည့္ေပးေတာ့မွဘဲ သစ္သားတီဗီ ကိုၿပန္ေတြ႕ေတာ့တယ္္။ ေတာ္ေတာ္ေလးေသာတီဗီကို အေမတေယာက္ထဲဘယ္လို မသြားသည္မသိ၊ သူလည္းၿပန္မသယ္ႏိုင္။
ရြာေရာက္ၿပီး ၂လအၾကာ ပထမဆံုးၾကံဳရေသာအေတြ႕အၾကံဳၿဖစ္သည္။ ဒီ္ရြာေလးမွာ ၁၉၈၄ မွ ၁၉၈၈ အထိ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားကို မွတ္မိသမွ် ေရးသြားပါအံုးမည္။
No comments:
Post a Comment