လံုး၀… လံုး၀ (အပိုင္း ၂ )

အသက္ ၈၀ ေက်ာ္အဖြားၾကီးက အသက္ ၅၀ ေက်ာ္သူ႔သားကို လူၾကီးတေယာက္ လို႔ၿမင္ ပါ့မလား ။ သားၾကီးေတာ့ အဖအရာ ၊ သမီးၾကီးေတာ့ အမိအရာ ။ ဒါဆို အေဖမရွိေတာ့တဲ့ မိသားစု ၊ အေဖမရွိေတာ့တဲ့ မိသားစု ၊ မိဘႏွစ္ပါးစလုံးမရွိေတာ့ မိသားစုဆိုရင္ အၾကီးဆံုး သားသမီးေတြက အလိုလို မိဘေနရာ ေရာက္သြားၾကတာဘဲ။ သူတို႔ဟာ အရြယ္မေရာက္ေသး တဲ့ သူေတြၿဖစ္ရင္ၿဖစ္မယ္ ၊ အရြယ္ေရာက္ၿပီးတဲ့သူ ၿဖစ္ရင္ၿဖစ္မယ္ ။ အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ သူေတြဆိုရင္ မိသားစုစား၀တ္ေနေရးအတြက္ အလုပ္လုပ္မွၿဖစ္မယ္ ။ သူဟာ မိဘေနရာ လည္းယူထားမယ္ အလုပ္လည္း လုပ္ေနမယ္ ၊ ဒီလိုဆိုရင္ ကိုဂ်က္တို႕က သူတို႔ကိုကေလးလို႕ ေခၚမလား ၊ အသက္ ၁၈ႏွစ္ေအာက္ကို ကေလးလို႕ သတ္မွတ္တဲ့ ဒီကေန႔မွာ သာမန္လူၾကီးတ ေယာက္ မရင္ဆိုင္ရဲတဲ့ ေလာကဓံကို သူတို႕ေလးေတြက ရဲရဲ၀ံံ့၀ံံ့ ရင္ဆိုင္ေနၾကၿပီ။ ဘယ္သူမွ အတင္းအၾကပ္ ဒီကေလးေတြကို အလုပ္လုပ္ပါလို႔ မေၿပာၾကဘူး ။ သူတို႔အသိစိတ္ဓတ္နဲ႔ သူတို႕ လုပ္ၿပီး ၀င္ေငြရေအာင္ၾကိဳးစားေနၾကတာ ။ ကိုဂ်က္ေၿပာတာ လက္ေတြ႔မွ မဟုတ္တာ ဆိုရင္ ကို႔မိသားစုကို ဘဲ သာဓကထားေၿပာၿပမယ္ ။ ကိုဂ်က္အေဖမွာ ေမာင္ႏွမ ၈ ေယာက္ ရွိတယ္။ သူတို႕ကေတာ္ေတာ္ေလးဆင္းရဲတယ္ ၊ သူတို႔ အေဖလုပ္စာတခုထဲနဲ႔ စားမေလာက္ ေတာ့ အၾကီးဆံုးၿဖစ္တဲ့ ညီအကို ၃ေယာက္က တာ၀န္သိတတ္စြာနဲ႕ အလုပ္စလုပ္ပါတယ္။ အေဖရယ္ ၊အေဖ့အကိုၾကီးရယ္ ၊ အေဖ့တတိယညီရယ္ေပါ့ ။ အရြယ္က အၾကီးဆံုးမွ ၁၅ ႏွစ္ ။ လုပ္ရတဲ့ အလုပ္က မီးရထားကုန္တြဲေတြေပၚ ၾကံေတြတင္တဲ့ အလုပ္ ၊ ေရတြင္းတူးတဲ့အလုပ္ စတဲ့ ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပေတြကိုလုပ္ရတယ္ ။ ဒီလိုကေလးေတြအလုပ္လုပ္လို ဘယ္လူၾကီး မွ ကေလးအလုပ္သမားလို႔မေခၚဘူး။ သူတို႔တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကိုယ္႔မိဘကိုေထာက္ပံံ့တာ ၿဖစ္လို႔ လူၾကီးတေယာက္လို႔ဘဲ ဆက္စံသင့္တယ္။ အတင္းအဓမေစခိုင္းတာ ထက္စာရင္ ကိုယ့္အသိစိတ္ဓတ္နဲ႔ ကိုယ္လုပ္တဲ့ ကေလးေတြကို အလုပ္သမားလို႔ အတင္းေခၚေနၾက မဲ့အစား ေက်ာင္းေနအရြယ္မွာ ေအးခ်မ္းစြာ ပညာသင္ႏိုင္ေအာင္ ၊ သူတို႔ရဲ့အနာဂတ္ေတြလွပ လာေအာင္ ၀ိုင္း၀န္းကူညီ ၾကမယ္ဆိုရင္ …. ကေလးေတြကေတာ့အလုပ္လုပ္ေနၾကဦးမွာဘဲ ။ ဒီလိုအလုပ္လုပ္တဲ့ကေလးေတြကို နာမည္ လွလွေေလးေပး ႏိုင္ၾကပါေစ။